Widok na pawilon badań geomagnetycznych podczas pełni księżyca

Obecnie, w wyniku prowadzonej służby magnetycznej, stacja dysponuje ciągłą rejestracją cyfrową absolutnych wartości trzech składowych natężenia pola w układzie prostokątnym, z próbkowaniem co 1 sekundę.
Z zapisu cyfrowego względnych wartości oraz z pomiarów absolutnych elementów pola oblicza się wartości bezwzględne składowej poziomej X skierowanej na północ geograficzną, składowej poziomej Y skierowanej na geograficzny wschód oraz składowej pionowej Z.
Obliczone wartości składowych są przesyłane możliwie na bieżąco do światowych centrów zbierania danych oraz publikowane w rocznikach obserwacji geomagnetycznych.

W 1993 roku Hornsund przystąpił do projektu IMAGE (International Monitor for Auroral Geomagnetic Effects), w ramach którego każdego miesiąca dane wysyłane są na serwer w Finlandii.
Począwszy od 2002 r. PSP Hornsund należy do światowej sieci INTERMAGNET. Obserwatoria magnetyczne wchodzące w skład tej sieci charakteryzują sie wysoką jakością danych.
Poza tym od 2004 r. Hornsund posiada ciągłą rejestrację zjawiska rezonansu Schumanna.

Jak prowadzimy obserwacje

Opiekun naukowy badań: Mariusz Neska nemar@igf.edu.pl.

Z historii badań
Polskie badania pola magnetycznego w Arktyce zostały zapoczątkowane podczas II Międzynarodowego Roku Polarnego uruchomieniem przez St. Siedleckiego i Cz. Centkiewicza stacji magnetycznej na Wyspie Niedźwiedziej. W latach 1932/33 prowadzili oni ciągłą rejestracje zmian pola magnetycznego oraz wykonywali pomiary absolutne. W ramach udziału w pracach III Międzynarodowego Roku Geofizycznego 1957/58 J. Kowalczuk i K. Karaczun wykonali pomiary deklinacji magnetycznej na pięciu stanowiskach w rejonie fiordu. Z początkiem października 1978 r. w Polskiej Stacji Polarnej uruchomiono ciągłą rejestrację zmian pola magnetycznego i przystąpiono do systematycznego wykonywania pomiarów absolutnych.

---

Elektryczność atmosfery

W ramach laboratorium magnetycznego prowadzone są także obserwacje z zakresu elektryczności atmosfery oraz promieniowania słonecznego.

Obserwacje elektryczności atmosfery prowadzi się za pomocą następujących układów pomiarowych:

• kolektorowego, służącego do pomiarĂłw wolnych zmian natężenia pola elektrycznego,
• anteny długiej, służącej do pomiaru prądu Maxwella,
• układu dynamicznego typu wirujący dipol, służącego do pomiaru szybkich zmian natężenia pola elektrycznego.

Promieniowanie słoneczne mierzone jest pyrometrami, fitofotometrem, UV-biometrem oraz aktynometrem.